PCOS: Ontstaan en behandeling

1. Ovarieel syndroom met specifieke criteria

PCOS staat voluit voor PolyCysteus Ovarium Syndroom en wordt als diagnose gesteld wanneer 
ten minste twee van de drie volgende zaken kunnen worden opgemerkt:

• Hyperandrogenisme (te hoog testosteron met mannelijke kenmerkende haargroei)
• Onregelmatige cyclus (minder dan twee cycli doorlopen in 3 maanden tijd)
• 12 of meer ongerijpte follikels worden via echografie gedetecteerd op de eierstokken

Om de diagnose te bevestigen kan de LH/FSH ratio bekeken worden in het bloed, of kan de graad van insulineresistentie bepaald worden door meting van het versuikerd hemoglobine (HbA1c).

2. Insulineresistentie als mogelijke oorzaak 

Hoewel de verhoogde testosteronwaarden vaak als karakteristiek worden gezien voor vrouwen met 
PCOS, lijkt steeds meer onderzoek te wijzen op insulineresistentie als mogelijke uitlokkende 
oorzaak. In het geval van insulineresistentie ontstaat er in het lichaam namelijk hyperinsulinemie, 
waarbij de pancreas extra insuline produceert ter compensatie van de verminderde insuline gevoeligheid ter hoogte van de lever en de spieren.
Onderzoek heeft uitgewezen dat de ovaria daarentegen hun normale gevoeligheid voor insuline 
behouden, waardoor de aanwezige hyperinsulinemie zorgt voor een overmatige stimulatie van 
ovarieel weefsel, met excessieve testosteronproductie tot gevolg.
Deze weefselspecifieke gevoeligheid voor insuline kan verklaard worden op moleculair niveau, 
waarbij een onderscheid gemaakt wordt tussen "metabole" en "mitogene" insuline activiteit. De resistentie voor insuline betreft vooral de metabole arm (actief in lever en spieren), die in belangrijke mate afhankelijk is van PI3-K, ofwel fosfatidylinositol-3-kinase. 

3. Behandelplan: optimaliseren van de metabole insuline gevoeligheid

Om het onevenwicht in insuline signalisatie te kunnen wegwerken, dient de insuline gevoeligheid van de "metabole arm" aangepakt te worden. Inositolen zijn hierbij zeer interessant. Naast het gekende myo-inositol, lijkt vooral ook d-chiro-inositol interessant om de metabole insuline resistentie te verminderen.
Andere gekende stoffen die de insuline gevoeligheid kunnen verbeteren zijn berberine, 
alfaliponzuur en chroom(picolinaat). Tenslotte is het ook nuttig om een goed antioxidant 
complex met bijvoorbeeld NAC, quercetine, CoQ10, zink en SOD aan te vullen met actieve B-vitamines.
Wetenschappelijk onderzoek met deze stoffen gaat steevast uit van een behandelingsduur van 
minstens 6 maanden, voor het detecteren van een significante verbetering van de symptomen.

Heeft u een vraag? Gebruik het contactformulier.